Είναι το Franchising –ο ασφαλέστερος τρόπος για να αρχίσετε μια επιχείρηση ή είναι μια περίεργη λέξη που ίσως κρύβει κινδύνους και παγίδες;  Όταν ξεκίνησε να εκδίδεται αυτό το περιοδικό, το 1998 πολλοί Έλληνες πίστευαν ότι ήταν κάτι το επικίνδυνο, το ιδιαίτερα δεσμευτικό, αλλά από τότε πάνω από 8,000 άνθρωποι μπήκαν στο χώρο των επιχειρήσεων εντασσόμενοι σε ένα δίκτυο franchise. Γεγονός είναι ότι γύρω μας υπάρχουν πιο πολλά franchise απ’ ό,τι πιστεύουμε και μάλιστα καλύπτουν πλέον το σύνολο σχεδόν των κλάδων.

Ανεξαρτήτως της μεγάλης επιτυχίας πολλών franchise, υπάρχει ακόμα μια αβεβαιότητα σχετικά με το τι είναι franchise και με ποιον τρόπο λειτουργεί. Είναι πραγματικά ο ασφαλέστερος τρόπος για να αρχίσεις μια επιχείρηση; Πόσο κοστίζει πραγματικά η αγορά ενός franchise; Γιατί μερικοί άνθρωποι αποτυγχάνουν; Πώς να καταλάβουμε τη διάφορα μεταξύ ενός αποδοτικού και ενός επικίνδυνου franchise;

Με απλά λόγια! Να ξαναθυμηθούμε τι είναι το franchising.

Το franchising είναι μια μέθοδος οργάνωσης μάρκετινγκ και προώθησης, όπου μια εταιρία (που ονομάζεται franchisor) επεκτείνεται δίνοντας το δικαίωμα σε ένα πρόσωπο ή σε μια άλλη εταιρία (που ονομάζεται franchisee) να δημιουργήσει και λειτουργήσει ένα ¨αντίγραφο¨ της επιχείρησης. Το δικαίωμα γενικά περιλαμβάνει την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει το όνομα, το σύστημα της επιχείρησης, την τεχνογνωσία του franchisor και την οργάνωση για ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα. Το Franchising διαφέρει από την χορήγηση άδειας (licensing) ή την σχέση αντιπροσώπευσης γιατί η σχέση μεταξύ franchisee και franchisor είναι πολύπλευρη, συνεχής, εξελισσόμενη και περιλαμβάνει περισσότερες υποχρεώσεις και για τις δυο πλευρές.

Διαβάστε περισσότερα »

Photos Via Flickr

Παραδοσιακά, οι επιχειρήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, και επομένως και στην Ελλάδα, μετρούσαν την αποδοτικότητα των λειτουργιών τους με την χρήση αποκλειστικκά οικονομικών μεγεθών και δεικτών.

Το ενδιαφέρον εστιαζόταν στην πορεία των πωλήσεων, στα καθαρά κέρδη, στο περιθώριο μεικτής και καθαρής κερδοφορίας, στη ρευστότητα και στο κεφάλαιο κίνησης.

Ομως συχνά, η επίτευξη στόχων που σχετίζονταν με την πρόοδο στα παραπάνω μεγέθη δεν συμβάδιζε με την πραγματική ανάπτυξη μιας εταιρείας στο πέρασμα του χρόνου, αφού για την πραγματοποίηση βραχυπρόθεσμων οικονομικών στόχων (πχ. Περιθώριο Λειτουργικής Κερδοφορίας) θυσιαζόταν η μακροπρόθεσμη δυναμική (π.χ. με επιδείνωση του επιπέδου εξυπηρέτησης των πελατών από περικοπή θέσεων εργασίας)

Στα τελευταία χρόνια όμως, και έπειτα από τις μελέτες που δημοσίευσαν δύο αμερικανοί καθηγητές και συγκεκριμένα οι Robert Kaplan και David  Norton, η παραπάνω στάση φαίνεται ότι σιγά σιγά μεταβάλλεται και οι επιχειρήσεις επικεντρώνονται και σε άλλες παραμέτρους της επιχειρησιακής λειτουργίας για να εκτιμήσουν την αποτελεσματικότητα των εργασιών τους. Συγκεκριμένα αναφέρουμε την ικανοποίηση που λαμβάνουν οι πελάτες και την εμπιστοσύνη που έχουν στα προϊόντα που καταναλώνουν, την ποιότητα της εξυπηρέτησης, την ικανότητα της επιχείρησης να υιοθετεί νέα συστήματα οργάνωσης και διοίκησης, όπως επίσης και να επεξεργάζεται και να αναπτύσσει κερδοφόρα νέες ιδέες. Διαβάστε περισσότερα »

Στην Ελλάδα την τελευταία περίοδο γινόμαστε όλοι μάρτυρες μιας σειράς δηλώσεων, ειδήσεων, άρθρων και «αναλύσεων» για τα προβλήματα στο χώρο του franchising, για τα δίκτυα franchise (;) που αντιμετωπίζουν προβλήματα για την ανεπάρκεια ή ακόμα και για τη φερεγγυότητα δικτύων, φορέων κ.λπ. Τίτλοι όπως «σε γυάλινα πόδια…» ή «απληστία εταιρειών franchise…» ή «κανόνια αλυσίδων…» κ.λπ. δημιούργησαν μία σειρά ερωτηματικών και αμφισβητήσεων.  Αφορμή η αίτηση πτώχευσης τριών δικτύων και τα προβλήματα ρευατότητας σε δύο ομίλους εταιρειών που διέθεταν δίκτυο. Βέβαια από τα τρια δίκτυα μόνο ένα ήτραν franchise, ενώ από τους δύο ομίλους μόνο ο ένας είχε υιοθετήσει το θεσμό του franchise και η συγκεκριμένη δραστηριότητα ήταν κερδοφόρα.

Δε σημαίνει βέβαι ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στο χώρο. Υπάρχουν και θα συνεχίζουν να υπάρχουν!  Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι η πλειοψηφία των νέων concept παρουσιάζει μικρούς ρυθμούς ανάπτυξης τα πρώτα χρόνια ή και σε ένα ποσοστό – συγκριτικά ελάχιστο – στασιμότητα ή και θνησιμότητα. Χαρακτηριστική η περίπτωση της Γαλλίας. Από τα 600 και πλέον συστήματα που είχαν υιοθετήσει το franchising τη δεκαετία του ΄80, σήμερα μόνο τα μισά συνεχίζουν να διαθέτουν δίκτυα franchise. Άλλα επέλεξαν διαφορετικές μορφές ανάπτυξης, άλλα συγχωνεύτηκαν και ορισμένα δεν άντεξαν την πίεση του ανταγωνισμού. Το σημαντικό σημείο για κάθε προσεχτικό και καλοπροαίρετο αναλυτή είναι να δώσει απαντήσεις σε ερωτήσεις όπως:

• Ποιος είναι ο βαθμός βιωσιμότητας δικτύων franchise σε σύγκριση με εταιρείες που δεν το αξιοποίησαν σε αυτόν τον κλάδο και στην ίδια συγκυρία;
• Ποιος είναι ο βαθμός βιωσιμότητας των επιχειρήσεων που εντάχθηκαν σε ένα δίκτυο σε σύγκριση με αυτούς που παρέμειναν ανεξάρτητι στον ίδιο κλάδο;
• Ποιος είναι ο βαθμός βιωσιμότητας των νέων επιχειρηματιών σε δίκτυα franchise και ποιος των ανεξάρτητων;
• Ποιος ο ρυθμός ανάπτυξης αλυσίδων που υιοθέτησαν το franchising σε κρίσιμες φάσεις ανάπτυξής τους και ποιος ο ρυθμός ανάπτυξης ανάλογων επιχειρήσεων που επέλξαν διαφορετικές στρατηγικές;
• Και τέλος πώς επέδρασε το franchising ανάλογα με το βαθμό ανάπτυξής του σε κρίσιμους δείκτες της εθνικής οικονομίας όπως ανεργία, συγκέντρωση αγορών, αυτοαπασχόληση, κοινωνική συνοχή, μεταφορά τεχνογνωσίας κ.λπ.

Η θετική απάντηση στα παραπάνω θέματα δε σημαίνει ότι κάθε επιχείρηση που δηλώνει ότι αναπτύσσεται με franchising είναι και σίγουρη επένδυση. Δε σημαίνει επίσης ότι για κάθε επιχείρηση ή κλάδο το franchising είναι μονόδρομος ή έστω μία σίγουρα επιτυχημένη εναλλακτική στρατηγική ανάπτυξης. Οι ιδιαιτερότητες κάθε επιχείρησης, του κάθε κλάδου και της συγκυρίας είναι οι καθοριστικοί παράγοντες που δεν επιτρέπουν απλοποιημένες γενικεύσεις. Διαβάστε περισσότερα »